Ostatni dzien winobrania u Stefana. Jestem padnieta na pysk, ale w glowie oczywiscie- tylko pozytywne wspomnienia. Siedzę w aucie, robię kawę i przez otwartą klapę bagażnika patrzę na Pola winogronowe. Jak para unosi się nad krzaczkami i miesza powietrze. Jak to ciężkie i mokre powietrze wibruje. A pod spodem jest szybki i bardzo niestaranny szkic zarysy auta i horyzonty francuskich wsi. Środa, 10 stycznia 2018.

Brak weny nadal mnie nie opuścił. Próbowałam coś napisać, ale każde zdanie pisałam z ogromną trudnością. Na razie dam sobie spokój z pisaniem postów tematycznych, ale to nie oznacza, że wcale ich nie będzie. Przez ten czas będę bardziej przykładała się do zdjęć, poprawię moje umiejętności fotograficzne, na pewno nie będzie nudno! Zapraszam również na mojego aska, gdzie odpowiem na wszystkie wasze pytania! Udostępnij w usłudze Twitter.

Moje nocne rozmyślenia kolejny raz doprowadziły mnie do tego, że. przyszłość może przecież nie nadejść. I co wtedy? Uśmiechać się do ludzi.